Ο Πόντος : ιστορία, λαογραφία και πολιτισμός /
Η λέξη/όρος Πόντος απαντά πρώτη φορά στον Όμηρο με τη σημασία θάλασσα και συνοδεύεται συνήθως από επίθετα, όπως α-τρύγετος, οίνοψ, ηεροειδής, ιχθυόεις, απείρων, ευρύς, ιοειδής, μεγακήτης, απείριτος, μέλας κτλ. Ορισμένες φορές συνδέεται και με συγκεκριμένες θάλασσες, π.χ. Ικάριος Πόντος, Θρηίκιος Πόν...
Αποθηκεύτηκε σε:
| Άλλοι συγγραφείς: | |
|---|---|
| Μορφή: | Βιβλίο |
| Γλώσσα: | Greek |
| Έκδοση: |
Αθήνα :
Μαλλιάρης-Παιδεία,
c1991.
|
| Σειρά: | Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού
|
| Θέματα: |
| Περίληψη: | Η λέξη/όρος Πόντος απαντά πρώτη φορά στον Όμηρο με τη σημασία θάλασσα και συνοδεύεται συνήθως από επίθετα, όπως α-τρύγετος, οίνοψ, ηεροειδής, ιχθυόεις, απείρων, ευρύς, ιοειδής, μεγακήτης, απείριτος, μέλας κτλ. Ορισμένες φορές συνδέεται και με συγκεκριμένες θάλασσες, π.χ. Ικάριος Πόντος, Θρηίκιος Πόντος (Ιλιάδα Β' 145 και Ψ 230). Κατά το Στράβωνα, ο επικός ποιητής γνωρίζει καλά τον Εύξεινο Πόντο, αφού αναφέρεται στον Ιάσονα, τη Μήδεια, τον Αιήτη, τους Κόλχους (Γεωγραφικά βιβλ. Α', κεφ. 1ον 10 και κεφ. 2ον 21) κτλ. Ο Ησίοδος αναφέρει τον Πόντο ως τροφέα και γεννήτορα ορισμένων θεών, συνήθως με το επίθετο αλμυρός (π.χ. Θεογονία 107). Στους στίχους 131-32 του ίδιου ποιήματος προσθέτει επιπλέον ότι ο Πόντος (=ατρύγετον πέλαγος) γεννήθηκε από τη Γαία, άτερ φιλότητος εφιμέρου (χωρίς ερωτικό σμίξιμο). Ο ποιητής μνημονεύει ακόμη ως παιδιά του θεού τον ενάλιο γέροντα Νηρέα, το Φόρκυ, την Κητώ και την Ευρύβια. |
|---|---|
| Φυσική περιγραφή: | 2 τ. : χάρτες, εικ. ; 28 εκ. |
| Βιβλιογραφία: | Περιέχει βιβλιογραφία και ευρετήριο |
| ISBN: | 960-239-068-9 960-239-069-7 |