Η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη
Στη μελέτη του "Η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη", ο W. Kullmann προτείνει μια νεοτερική ανάγνωση της αριστοτελικής πολιτειακής θεωρίας, σε αναφορά προς τα σύγχρονα πορίσματα της ηθολογίας, της ψυχανάλυσης και της κοινωνιολογίας. Κατά τον συγγραφέα, η αριστοτελική θεωρία έπαψε να είναι κατα...
Αποθηκεύτηκε σε:
| Príomhúdar: | |
|---|---|
| Údair Eile: | |
| Formáid: | Leabhar |
| Teanga: | Greek |
| Foilsithe: |
Αθήνα :
Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης,
1996
|
| Ábhair: |
| Achoimre: | Στη μελέτη του "Η πολιτική σκέψη του Αριστοτέλη", ο W. Kullmann προτείνει μια νεοτερική ανάγνωση της αριστοτελικής πολιτειακής θεωρίας, σε αναφορά προς τα σύγχρονα πορίσματα της ηθολογίας, της ψυχανάλυσης και της κοινωνιολογίας. Κατά τον συγγραφέα, η αριστοτελική θεωρία έπαψε να είναι κατανοητή στα χρόνια μας επειδή αγνοείται το βιολογικό της υπόβαθρο. Αμφισβητώντας την ερμηνεία της πόλης ως ουσίας, ο Kullmann ανιχνεύει τις βιολογικές καταβολές των ηθικών και πολιτικών συγγραμμάτων του έλληνα φιλοσόφου, με αφετηρία τη φράση του ότι ο άνθρωπος είναι "φύσει ζώον πολιτικόν". Στη συζήτηση σχετικά με την πολιτική ύπαρξη του ανθρώπου και τη βιολογική της βάση εντάσσονται οι αμφιλεγόμενες αριστοτελικές απόψεις για τη δουλεία, τη σχέση των δύο φύλων και την κοινωνική ανισότητα, καθώς και το ρόλο της παιδείας στην επιδίωξη της αρετής. Ο Αριστοτέλης απελευθέρωσε την πολιτική επιστήμη από τα δεσμά της μεταφυσικής, αλλά δέν ήταν δυνατό νά ασπασθεί ούτε τη νεότερη συνθηματολογία για την αρχική φυσκή ιδότητα όλων των ανθρώπων ούτε τόν σύγχρονο ανθρωπολογικό διαχωρισμό της βιολογικής οντότητας απο την κοινωνική, την πολιτική και την πνευματική οντότητα. Έχοντας απορρίψει τον συμβατικό χαρακτήρα του κράτους ώς κονότητας συμφερόντων, αποδίδει τή σύσταση του σέ δύο αρχές, τη φύση καί τόν λόγο. |
|---|---|
| Cur Síos ar an Mír: | Περιέχει ευρετήριο και βιβλιογραφία |
| Cur Síos Fisiciúil: | 198 σ. ; 22 εκ. |
| ISBN: | 960-250-127-8 |