Ο Αγιος Βάκχος : τα άγνωστα χρόνια του ελληνικού θεάτρου 300 π.Χ. - 1600 μ.Χ.

Πρωτογνώρισα τον Άγιο Βάκχο στην εκκλησιά του Δαφνιού, στο λαμπερό του μωσαϊκό. Ανάμεσα στους Ιουδαίους ψαράδες, τους φτωχούς ιερομόναχους και τους άλλους ταπεινούς κατοίκους του ναού, ο Βάκχος κι ο Σέργιος ξεχωρίζουν με τις άσπρες και μαλαματένιες στολές τους σαν διόσκουροι ενός πανάρχαιου αρχοντικ...

Πλήρης περιγραφή

Αποθηκεύτηκε σε:
Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Σολομός, Αλέξης, 1918-2013 (Συγγραφέας)
Μορφή: Βιβλίο
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: Αθήνα : Πλειάς, [19--]
Θέματα:
LEADER 04526namaa2200253 4500
001 main_5769
003 GR-kkKDBK
005 20191214211341.0
006 a|||||r|||||||||||
008 010521suuuuuuuu###|||| |||||u||||||gre d
999 |c 62274  |d 62274 
040 |a GR-kkKDBK  |b gre  |d GR-kkKDBK  |e AACR2 
082 0 |a 792 
100 1 |4 aut  |a Σολομός, Αλέξης,  |d 1918-2013  |9 42558 
245 1 2 |a Ο Αγιος Βάκχος :  |b τα άγνωστα χρόνια του ελληνικού θεάτρου 300 π.Χ. - 1600 μ.Χ. 
260 |a Αθήνα :  |b Πλειάς,  |c [19--] 
300 |a 260 σ. ;  |c 17 εκ. 
500 |a Περιέχει βιβλιογραφία, ευρετήριο κυριώτερων ονομάτων 
520 |a Πρωτογνώρισα τον Άγιο Βάκχο στην εκκλησιά του Δαφνιού, στο λαμπερό του μωσαϊκό. Ανάμεσα στους Ιουδαίους ψαράδες, τους φτωχούς ιερομόναχους και τους άλλους ταπεινούς κατοίκους του ναού, ο Βάκχος κι ο Σέργιος ξεχωρίζουν με τις άσπρες και μαλαματένιες στολές τους σαν διόσκουροι ενός πανάρχαιου αρχοντικού πολιτισμού που ξαφνικά κι αναπάντεχα βρέθηκε νικημένος από μια πιο απλή και πιο λαϊκή πίστη. Δεν ήταν τόσο η μορφή κι ο βίος του Σύρου μάρτυρα που με τράβηξαν, όσο η αλληγορία που προβάλλει απ’ τ’ όνομά του - αλληγορία που φωτίζει μια μεταβατική κι άγνωστη, σχεδόν μυστηριώδη, εποχή θεάτρου. Γιατί πραγματικά ο αρχαίος Βάκχος δεν έπαψε ποτέ να ζει, όχι μονάχα σαν θεός του κρασιού μα και σαν δαίμονας της θεατρικής μέθης. Όταν πέθανε και ο τελευταίος Μένανδρος και προτού γεννηθεί ο πρώτος Χορτάτζης -γιατί η Νέα Κωμωδία και το Κρητικό Δράμα είναι τα ορόσημα της άγνωστης θεατρικής μας ιστορίας- ο κισσοχαίτης Διόνυσος έμεινε πεισματικά κοντά μας, για να δέχεται κρυφές και φανερές θυσίες. Και για δεκαεφτάμισι τουλάχιστον απ’ τους δεκαεννιά αυτούς άγνωστους αιώνες, το ελληνικό θέατρο συνέχισε ακλόνητο την πορεία του μέσ’ από μυριάδες μεταμορφώσεις και παραλλαγές, προλήψεις και νομοθεσίες, θανάτους και εξορίες, πότε πολυθεϊστικό και πότε μονοθεϊστικό, μα πάντα διονυσιακό. Στους καιρούς που πάνω στην Ακρόπολη η Παλλάδα Αθηνά ονομάζεται Παναγιά Αθηνιώτισσα, οι δυναμικοί ήρωες του αρχαίου θεάτρου έχουν φορέσει τις ασκητικές μάσκες της χριστιανικής μυθολογίας. Η Θεοτόκος κλαίει το παιδί της με τα δάκρυα της Εκάβης, και τα μαντάτα που έφερναν οι άγγελοι της τραγωδίας, τα φέρνουν τώρα οι άγγελοι τ’ ουρανού. Το προσωνύμι άγιος προστέθηκε, ανομολόγητα, στον ειδωλολάτρη άρχοντα του θεατρικού οργασμού. Και στην πλούσια κόμη του το χριστιανικό φωτοστέφανο αντικατάστησε το στεφάνι του κισσού. 
650 4 |a Βυζαντινό δράμα  |9 63813 
650 4 |a Θέατρο  |z Ελλάδα  |x Ιστορία  |9 64277 
700 1 |a Σολομός, Αλέξης,  |d 1918-2013  |t Ο Αγιος Βάκχος : τα άγνωστα χρόνια του ελληνικού θεάτρου 300 π.Χ. - 1600 μ.Χ.  |9 127653 
942 |c BK 
952 |0 0  |1 0  |4 0  |6 792_000000000000000_ΣΟΛ  |7 1  |9 79125  |a KDBK  |b KDBK  |c CS  |d 2006-11-01  |i 0000000140836  |l 0  |o 792 ΣΟΛ  |p 0000000140836  |r 2019-04-29  |w 2019-04-29  |y BK  |z [ΑΡΕ: Κ8276]