Ο αρχιμάστορας Σόλνες

Η "ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΙΤΟΥ": Στο γέρμα της ζωής του, ο Ίψεν γυρίζει οριστικά στην πατρίδα του, ύστερ' από 25άχρονη διαμονή στην Ιταλία και τη Γερμανία. Είχε περάσει πια τα 60, και τα τελευταία έργα που θα γράψει στην πατρική του γη, έχουν έντονα το χαρακτήρα της αυτοπροσωπογραφίας και τ...

Πλήρης περιγραφή

Αποθηκεύτηκε σε:
Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Ibsen, Henrik, 1828-1906 (Συγγραφέας)
Άλλοι συγγραφείς: Πλωρίτης, Μάριος, 1919-2006 (Μεταφραστής)
Μορφή: Βιβλίο
Γλώσσα:English
Έκδοση: Αθήνα ; Γιάννινα : Δωδώνη, 1983
Σειρά:Παγκόσμιο Θέατρο ; 88
Θέματα:
LEADER 04540namaa2200265 4500
001 main_3934
003 GR-kkKDBK
005 20191001214139.0
006 a|||||r|||||||||||
008 010301s1983uuuu###|||| |||||u||||||eng d
040 |a GR-kkKDBK  |b gre  |d GR-kkKDBK  |e AACR2 
082 0 |a 839.82 
100 1 |4 aut  |a Ibsen, Henrik,  |d 1828-1906  |9 43021 
245 1 2 |a Ο αρχιμάστορας Σόλνες 
260 |a Αθήνα ;  |a Γιάννινα :  |b Δωδώνη,  |c 1983 
300 |a 101,[1] σ. ;  |c 21 εκ. 
490 0 |a Παγκόσμιο Θέατρο ;  |v 88 
500 |a Τίτλος πρωτοτύπου: Bygmster Solness. Εισαγωγή 
520 |a Η "ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΑΠΡΟΣΙΤΟΥ": Στο γέρμα της ζωής του, ο Ίψεν γυρίζει οριστικά στην πατρίδα του, ύστερ' από 25άχρονη διαμονή στην Ιταλία και τη Γερμανία. Είχε περάσει πια τα 60, και τα τελευταία έργα που θα γράψει στην πατρική του γη, έχουν έντονα το χαρακτήρα της αυτοπροσωπογραφίας και του απολογισμού. Ο "Σόλνες", προπάντων. Όπως ο "αρχιμάστοράς" του, ο Ίψεν ήταν "οικοδόμος" -του θεάτρου, βέβαια. Είχε κι εκείνος ξεκινήσει χτίζοντας πύργους και καμπαναριά (τα ποιητικά του δράματα, προπάντων τον "Πέερ Γκυντ" και τον "Μπραντ"), αλλά ύστερα στράφηκε στο χτίσιμο "σπιτιών για ανθρώπους" (τα ρεαλιστικά κοινωνικά του δράματα). Όπως ο Σόλνες, φοβόταν κι ο Ίψεν την "επιδρομή των νιάτων" και την εκτόπισή του απ' τους νεότερους συντεχνίτες... και, ταυτόχρονα, αναζητούσε στα νιάτα -στα γυναικεία νιάτα- συμμάχους και αναζωογονητές, τη "χαρά της ζωής" που έφευγε και την ανάταση που είχε στερηθεί. Της σχέσης αυτής με τα νιάτα - άγγελο σωτηρίας (που γίνεται άγγελος καταστροφής) συμβολική προσωποποίηση, στο έργο τούτο, είναι η νεαρότατη Χίλντα Βάνγκελ. Αλλά ο αμοιβαίος μαγνητισμός Σόλνες-Χίλντας, που αποτελεί το δραματικό ενδόσιμο του έργου, έχει την αφετηρία του σε μιαν άμεση προσωπική εμπειρία του Ίψεν. Συζητώντας μ' ένα γερμανό φίλο του -τον ιστορικό της λογοτεχνίας Γιούλιους Ελίας- τον Φεβρουάριο του 1891, ο Ίψεν εξομολογήθηκε γελώντας, πως "εγκυμονεί" ένα καινούριο έργο και πως το βασικό γυναικείο πρόσωπό του, το έχει εμπνευσθεί από μια νεαρή βιεννέζα που είχε γνωρίσει στο Τυρόλο. Πρόσθεσε πως αυτή η "πολύ ενδιαφέρουσα" κοπέλα δεν ήθελε να παντρευτεί κάποιον "καθωσπρέπει νέο", αλλά τρελαινόταν να ξεμυαλίζει τους άντρες των άλλων γυναικών. " Ήταν ένας δαιμονικός μικρός καταστροφέας", είπε. Του φαινόταν συχνά σαν "ένα μικρό αρπακτικό πουλί", που θα ήθελε να τον "συμπεριλάβει κι αυτόν στα θύματά της". "Αλλά δεν με "τσάκωσε". Την "τσάκωσα" εγώ - για το έργο μου. Φαντάζομαι πως θα παρηγορήθηκε με κάποιον άλλον..." 
650 4 |a Νορβηγικά θεατρικά έργα  |9 66317 
700 1 |4 trl  |a Πλωρίτης, Μάριος,  |d 1919-2006  |9 42562 
700 1 |a Ibsen, Henrik,  |d 1828-1906  |t Ο αρχιμάστορας Σόλνες  |9 109235 
942 |c BK 
999 |c 41891  |d 41891 
952 |0 0  |1 0  |4 0  |6 839_820000000000000_IBS  |7 0  |9 54754  |a KDBK  |b KDBK  |d 2006-11-01  |i 0000000026994  |l 7  |o 839.82 IBS  |p 0000000026994  |r 2019-04-28  |w 2019-04-28  |y BK  |z [ΑΡΕ: Κ336298]