Εσύ δεν είσαι πετρολούλουδο /

1925. Ξεριζωμός. Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και ύστερα Φλώρινα. Μια απαγορευμένη αγάπη, που εκτός από τα κοινωνικά εμπόδια έχει να αντιμετωπίσει και τα άλλα που ορθώνει στο δρόμο της η μοίρα. Βλέπεις, η Ανθή και ο Στρατής συναντήθηκαν σε δύσκολους καιρούς. Πρώτα ήρθε η Κατοχή και ύστερα ο καταραμ...

Cijeli opis

Spremljeno u:
Bibliografski detalji
Glavni autor: Θωμοπούλου, Σοφία (Autor)
Format: Knjiga
Jezik:Greek
Izdano: Αθήνα : Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη, 2013
Serija:Ελληνική λογοτεχνία / Λιβάνης
Teme:
LEADER 04425namaa2200265 4500
001 main_31223
003 GR-kkKDBK
005 20191130063220.0
006 a|||||r|||||||||||
008 130710s2013uuuugr# |||gr|||| 000|1 gre d
020 |a 978-960-14-2630-3 
040 |a GR-kkKDBK  |b gre  |d GR-kkKDBK  |e AACR2 
084 |a Μ 
100 1 |4 aut  |a Θωμοπούλου, Σοφία  |9 43861 
245 1 0 |a Εσύ δεν είσαι πετρολούλουδο /  |c Σοφία Θωμοπούλου 
260 |a Αθήνα :  |b Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη,  |c 2013 
300 |a 521,[5] σ. ;  |c 20 εκ. 
490 0 |a Ελληνική λογοτεχνία / Λιβάνης 
520 |a 1925. Ξεριζωμός. Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη και ύστερα Φλώρινα. Μια απαγορευμένη αγάπη, που εκτός από τα κοινωνικά εμπόδια έχει να αντιμετωπίσει και τα άλλα που ορθώνει στο δρόμο της η μοίρα. Βλέπεις, η Ανθή και ο Στρατής συναντήθηκαν σε δύσκολους καιρούς. Πρώτα ήρθε η Κατοχή και ύστερα ο καταραμένος αδερφοκτόνος πόλεμος. Ο Στρατής όλο έλειπε, στην εξορία, στη φυλακή, στο βουνό σαν καπετάνιος του ΕΛΑΣ. Εκείνη, πάλι, μόνη να μεγαλώνει τα παιδιά τους. Αλήθεια, θα καταφέρει να τα κρατήσει κοντά της όταν αρχίσει το παιδομάζωμα; Και η αγάπη της για τον Στρατή θα ξεθωριάσει όταν μάθει ότι υπάρχει άλλη γυναίκα στη ζωή του; Η Ανθή για πόσο ακόμα θα αντέχει να αποκρούει τον επίμονο έρωτα του Σίμου Βέγορα, του "αφέντη", όπως τον αποκαλούν όλοι στο μικρό χωριό των Πετρών; Αλήθεια, έχουν καρδιά τα πετρολούλουδα; Μια χαρά, μια λύπη ήταν τώρα η ζωή της. Όλα, ξαφνικά, έδειχναν σοφά μοιρασμένα. Σαν κάποιος εκεί ψηλά να ήθελε, για ένα δικό του, μυστικό λόγο, να την εκπαιδεύσει στην ψυχραιμία και της έστελνε τόσα απανωτά συναισθήματα, ανάμεικτα, έτσι που πριν προλάβει να γελάσει, να πρέπει να κλαίει, αλλά αμέσως πάλι, προτού προλάβουν να ζυμωθούν και να αρχίσουν να κυλούν οι διάφανες δροσοσταλίδες στα μάγουλά της, να εμφανίζεται από τη γωνία μια μικρούλα χαρά. Έμεινε και άλλο μόνη μέσα σε τούτη την ηλιόλουστη κάμαρη. Μπόρεσε, επιτέλους, ήσυχη πια, έστω για λίγο, για πολύ λίγο, να σκαλίσει τις πληγές της, να θρηνήσει τους νεκρούς και τους ζωντανούς της. Και κατάφερε απερίσπαστη, αφού οι υπόλοιποι άνθρωποι του σπιτιού ήταν για τα καλά απασχολημένοι με άλλα, να κοιτάξει λιγάκι πιο βαθιά μέσα της... Εκείνη τη ρίζα που ξεχώριζε λαμπερή και απαστράπτουσα. Τη ρίζα που σιγά σιγά άπλωνε τα κλαδιά της στο χώμα της ψυχής. Το πετρολούλουδο, σιωπηλά και αθόρυβα, έχτιζε γύρω του τον κόσμο της αθανασίας...  
650 7 |a Ελληνικό μυθιστόρημα  |9 66640 
700 1 |a Θωμοπούλου, Σοφία  |t Εσύ δεν είσαι πετρολούλουδο  |9 100984 
710 2 |4 pbl  |a Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη  |9 26792 
942 |c BK 
999 |c 32866  |d 32866 
952 |0 0  |1 0  |2 ddc  |4 0  |6 Μ_ΘΩΜ  |7 0  |9 44601  |a KDBK  |b KDBK  |c LCG  |d 2013-07-10  |e Δωρεά Τάσα Τσιόπτσια  |i 09552013  |l 113  |m 4  |o Μ ΘΩΜ  |p 09552013  |r 2022-04-29  |s 2022-04-07  |w 2019-04-28  |y BK