Ο δρόμος των δακρύων : φύλλα πορείας ΙΙI /

Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα. "Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε "περισσότερο", δεν είναι να αγαπάμε "λιγότερο", αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μέ...

Πλήρης περιγραφή

Αποθηκεύτηκε σε:
Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Bucay, Jorge, 1949- (Συγγραφέας)
Άλλοι συγγραφείς: Επισκοποπούλου, Κωνσταντίνα (Μεταφραστής)
Μορφή: Βιβλίο
Γλώσσα:Greek
Spanish
Έκδοση: Αθήνα : Opera, 2011.
Θέματα:
LEADER 04043namaa2200337 4500
001 main_27239
003 GR-kkKDBK
005 20210701091902.0
006 a|||||r|||||||||||
008 110701s2011 gr |||grb||| 000|1 gre d
020 |a 978-960-8397-41-5 
040 |a GR-kkKDBK  |b gre  |d GR-kkKDBK  |e AACR2 
041 1 |a gre  |h spa 
084 |a ΞΜ 
100 1 |4 aut  |a Bucay, Jorge,  |d 1949-  |9 5667 
240 1 3 |a El camino de las lagrimas 
245 1 2 |a Ο δρόμος των δακρύων :  |b φύλλα πορείας ΙΙI /  |c Χορχέ Μπουκάϊ ; μετάφραση Κωνσταντίνα Επισκοποπούλου. 
260 |a Αθήνα :  |b Opera,  |c 2011. 
300 |a 303, [7] σ. ;  |c 21 εκ. 
504 |a Περιέχει βιβλιογραφία. 
520 3 |a Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα. "Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε "περισσότερο", δεν είναι να αγαπάμε "λιγότερο", αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας, να μη μένουμε κολλημένοι σ' αυτό που δεν υπάρχει πια. Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας. Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ό,τι φέρει το αύριο. Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο." Η αυτονομία, ο έρωτας, ο πόνος, η ευτυχία και η πνευματικότητα είναι οι πέντε δρόμοι τους οποίους χαράζει ο Μπουκάι στον χάρτη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου, στη συνειδητοποίηση του εαυτού του. Πέντε διαδρομές που θα πρέπει ο καθένας να διανύσει μέσα από προσωπικές εμπειρίες και με τον δικό του τρόπο. "Ο δρόμος των δακρύων" είναι, κατά τον Χόρχε Μπουκάι, "ο πιο σκληρός από τους δρόμους αυτούς". Είναι το μονοπάτι του πόνου, του πένθους και των απωλειών, μα ακόμη κι έτσι, είναι ένας δρόμος απολύτως απαραίτητος. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε αν δεν αφήσουμε πίσω αυτό που δεν είναι πια εδώ μαζί μας. 
650 4 |2 GR-kkKDBK  |a Ψυχοθεραπεία  |x Μυθιστόρημα  |9 55967 
650 7 |2 GR-kkKDBK  |a Πένθος  |x Ψυχολογικές απόψεις  |9 55135 
650 7 |2 GR-kkKDBK  |a Θάνατος  |x Ψυχολογικές απόψεις  |9 56038 
700 1 |a Bucay, Jorge,  |d 1949-  |t Ο δρόμος των δακρύων   |9 96982 
700 1 |4 trl  |a Επισκοποπούλου, Κωνσταντίνα  |9 7917 
710 2 |4 pbl  |a Opera  |9 27654 
942 |c BK 
999 |c 28445  |d 28445 
952 |0 0  |1 0  |2 ddc  |4 0  |6 ΞΜ_BUC  |7 0  |9 40003  |a KDBK  |b KDBK  |c LCG  |d 2011-07-01  |e Δωρεά Συλλόγου Φίλων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης  |i 03692011  |l 68  |m 4  |o ΞΜ BUC  |p 03692011  |r 2022-05-10  |s 2022-04-07  |w 2019-04-28  |y BK 
952 |0 0  |1 0  |2 ddc  |4 0  |6 ΞΜ_BUC  |7 0  |9 104656  |a KDBK  |b KDBK  |c LCG  |d 2021-06-30  |e Δωρεά εις μνήμην Πάρι Δ. Ξεπουλιά  |i 13402021  |l 4  |o ΞΜ BUC  |p 13402021  |r 2021-12-21  |s 2021-11-19  |t αντ.1  |w 2021-06-30  |y BK