Ανθρωποι και σπίτια : μυθιστόρημα /
Το μεγάφωνο πούναι δω, στο τέρμα των λεωφορείων, παίζει απ' το μεσημέρι. Τ' αυτοκίνητα αδειάζουνε τον κόσμο στην πλατεία κι' ύστερα περιμένουνε, πιο κάτω, να γεμίσουνε με τη σειρά. Ο Αργύρης γλύφει το σιρόπι στα χείλια του κι' ούτε νοιάζεται που ο ήλιος τούρχεται κατάμουτρα και τ...
সংরক্ষণ করুন:
| প্রধান লেখক: | |
|---|---|
| বিন্যাস: | গ্রন্থ |
| ভাষা: | Greek |
| প্রকাশিত: |
Αθήνα :
Κέδρος,
1977
|
| সংস্করন: | 2η έκδ. |
| বিষয়গুলি: |
| সংক্ষিপ্ত: | Το μεγάφωνο πούναι δω, στο τέρμα των λεωφορείων, παίζει απ' το μεσημέρι. Τ' αυτοκίνητα αδειάζουνε τον κόσμο στην πλατεία κι' ύστερα περιμένουνε, πιο κάτω, να γεμίσουνε με τη σειρά. Ο Αργύρης γλύφει το σιρόπι στα χείλια του κι' ούτε νοιάζεται που ο ήλιος τούρχεται κατάμουτρα και τον κάνει να ζαρώνει τα μάτια. Το ζαχαρωμένο ζουμί έτρεξε στο σαγώνι του, κόλησε στα δόντια κι' αυτός σκουπίστηκε και φώναξε όπως όλοι οι άνθρωποι: "Ένα νερό, σε παρακαλώ". Η φωνή του, όμως, πνίγηκε στο τραγούδι του μεγάφωνου και στη φασαρία του κόσμου, κι' έμεινε έτσι, να γλύφεται, με μια λιγούρα που του στέγνωνε το σάλιο. Είναι κι' αυτή η ζαλάδα του απομεσήμερου με τον πολύ κόσμο που περπατάει στην άσφαλτο, με τον ήλιο που στάθηκε αντίκρυ, σα να μην έχει σκοπό να βασιλέψει, με τ' αυτοκίνητα και τα τραγούδια. Ο Αργύρης πρέπει να ψάχνει και να κοιτάει έναν - έναν τους περαστικούς, όλους που βολτάρουνε στην πλατεία κι' όσους κάθονται στο καφενείο. Πρέπει ακόμα να κάθεται μπροστά, άκρη - άκρη στο πεζοδρόμιο, για να τον δει αμέσως κείνος που περιμένει να περάσει. |
|---|---|
| দৈহিক বর্ননা: | 335 σ. ; 21 εκ. |