Αναμνήσεις ενός αντιήρωα : 1933-1944 /
Λένε πως οι άντρες μένουν πάντα παιδιά! Στ’ αγορίστικα χρόνια τους, οι περισσότεροι ονειρεύονται περιπέτειες, ηρωισμούς, δόξα… Λίγοι τα γεύονται αυτά στην κατοπινή ζωή. Οι πιο πολλοί τα ξαναονειρεύονται βλέποντας, ακούγοντας, διαβάζοντας… Υπάρχουν ήρωες που δε γνώρισαν τη δόξα, γιατί έμειναν αφανείς...
Αποθηκεύτηκε σε:
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Μορφή: | Βιβλίο |
| Γλώσσα: | Greek |
| Έκδοση: |
Αθήνα :
Βιβλιοπωλείο της "Εστίας" Ι. Δ. Κολλάρου,
1980
|
| Σειρά: | Πολιτική και ιστορία ;
14 |
| Θέματα: |
| Περίληψη: | Λένε πως οι άντρες μένουν πάντα παιδιά! Στ’ αγορίστικα χρόνια τους, οι περισσότεροι ονειρεύονται περιπέτειες, ηρωισμούς, δόξα… Λίγοι τα γεύονται αυτά στην κατοπινή ζωή. Οι πιο πολλοί τα ξαναονειρεύονται βλέποντας, ακούγοντας, διαβάζοντας… Υπάρχουν ήρωες που δε γνώρισαν τη δόξα, γιατί έμειναν αφανείς… Άραγε γι’ αυτούς αρκεί ένα Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη? Υπάρχουν δοξασμένοι που δεν άξιζαν τη δόξα – ποιος μπορεί να το αποδείξει? Υπάρχουν και αυτοί που συχνά άθελά τους ζήσανε περιπέτειες δραματικές και φαιδρές και τις κράτησαν για τον εαυτό τους ή τα παιδιά τους. Είναι ίσως οι πιο πολλοί. Εδώ χωράνε και οι… αντιήρωες σαν εμένα. Τότε γιατί δεν κράτησα τις αναμνήσεις μου για μένα και τα παιδιά μου? Γιατί, κάθε φορά που μιλούσα γι’ αυτές, συνειδητοποιούσα όλο και περισσότερο πόσο μερικές εμπειρίες μου αγγίξανε “ιστορικά” γεγονότα της χώρας μας. Και αυτό, στο τέλος, ερέθισε την πένα τη συγγραφική. Η γενιά μου πέρασε με κομμένη την ανάσα από το μεγάλο καθαρτήριο του πολέμου του Σαράντα και της Κατοχής, της τελευταίας ακόμα πιο πολύ. Κατοχή. Το μεγάλο σχολειό. Πόσα δεν έχουνε γραφτεί γι’ αυτήν! Πολύπλοκα για τα σημερινά παιδιά, “εμπαθή και παραχαρακτικά” για μας που τα ζήσαμε, ψυχρά και “αποστειρωμένα” από τους ξένους. |
|---|---|
| Φυσική περιγραφή: | 309 σ. ; 21 εκ. |
| Βιβλιογραφία: | Περιέχει βιβλιογραφία |