Γρηγόριος Καλαγάνης

Ο Γρηγόριος Καλαγάνης (περ. 1790 - 1865) ήταν λόγιος αρχιμανδρίτης και δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής.

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη και το 1816 πήγε στη Βιέννη ως εφημέριος και δάσκαλος των ελληνόπουλων. Εκεί εξέδωσε μια μετάφραση από τη γερμανική στη νεοελληνική γλώσσα της «Παλαιάς και Νέας Γραφής», η οποία με σύσταση του Πατριαρχείου εισήχθηκε στα ελληνικά σχολεία της Ευρώπης και του υπόδουλου ελληνισμού. Το 1830 τοποθετήθηκε ως αρχιμανδρίτης στον ελληνικό ναό του Μονάχου. Το 1832 δίδαξε την ελληνική στον Όθωνα και το 1838 επέστρεψε στην Ελλάδα. Διετέλεσε διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής από το 1850 ως το 1852 και σε αυτή τη σχολή άφησε με διαθήκη όλη την περιουσία του.

Ο Γρηγόριος Καλαγάνης δημοσίευσε σε τρεις τόμους ''Απάνθισμα των ιερών Γραφών προς χρήσιν των εις τα δημοτικά σχολεία φοιτώντων ελληνοπαίδων'' (1851). Για την πλούσια εκπαιδευτική του δράση, χαρακτηρίσθηκε από το Πατριαρχείο «διδάσκαλος του Γένους». Παρέχεται από τη Wikipedia