Waleriusz Maksymus

thumb|140px|Waleriusz Maksymus (ilustracja z [[Liber Chronicarum|Kroniki norymberskiej)]] Waleriusz Maksymus (łac. ''Valerius Maximus'') – rzymski pisarz żyjący w I poł. I w. n.e.

Autor zbioru anegdot w 9 księgach o słynnych czynach i powiedzeniach ''Factorum et dictorum memorabilium libri novem'', podzielonego na 95 rozdziałów według tematów (o męstwie, o wdzięczności, o snach itp.). Dzieło to Waleriusz napisał w latach 28–32 i poświęcił Tyberiuszowi.

Autor korzystał z dzieł pisarzy rzymskich (Cycerona, Liwiusza, Salustiusza, Pompejusza Trogusa, Warrona) i obcych (gł. greckich) ale w szczególności z Cycerona i Liwiusza. Dzieło to cieszyło się wielką poczytnością u schyłku starożytności i w czasach średniowiecza.

Celem pracy było m.in. dostarczenie gotowych przykładów szkołom retorycznym.

Dzieło to zachowało się w całości, podobnie jak i wyciąg sporządzony przez Juliusza Parysa (IV w.) oraz część ''epitome'' (księgi I, II i część III) Januariusza Nepotianusa (V w.). Źródło: Wikipedia