David Murdoch

cm |pozycja = |klub = |numer w klubie = |kariera juniorska = |kariera seniorska = |kariera reprezentacyjna = |kariera trenerska = |medale =

|odznaczenia = |commons = |wikicytaty = |www = }} David Murdoch (ur. 17 kwietnia 1978 w Dumfries) – praworęczny szkocki curler z Lockerbie, srebrny medalista olimpijski z Soczi 2014, brat Nancy i Neila.

Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata juniorów – w 1995 jako rezerwowy w drużynie Toma Brewstera i w 1996 jako otwierający w drużynie Jamesa Dryburgha. W 2003, już jako skip reprezentacji Szkocji, wygrał Mistrzostwa Europy, pokonując w finale drużynę Pei Lindholma. W 2006 reprezentował Wielką Brytanię na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich, gdzie w meczu o trzecie miejsce uległ drużynie Pete’a Fensona. Dwa miesiące później wywalczył z drużyną złoto na Mistrzostwach Świata w Lowell, pokonując w finale reprezentację Kanady (Jean-Michel Ménard).

Złoty medal mistrzostw świata Murdoch zdobył ponownie w 2009, gdzie Szkocja jako jedyna pokonała trzykrotnie Kanadyjczyków (Kevin Martin), w Round Robin 6:5, w górnym meczu playoff 7:5 i finale 8:6. Po sezonie 2009/2010, i występie na ZIO 2010 zakończonym na 6. miejscu, jego wieloletnia drużyna rozpadła się.

Później Murdoch próbował utworzyć młodą drużynę, z którą bez większych sukcesów uczestniczył w Mistrzostwach Europy 2011. W sezonie 2012/2013 dołączył do zespołu Toma Brewstera. W ME 2012 zagrywał kamienie jako trzeci, Szkoci uplasowali się na 7. miejscu. Podczas Mistrzostw Świata 2013 Murdoch objął funkcję skipa i wypuszczał ostatnie kamienie. Zespół zdobył brązowe medale pokonując w małym finale 7:6 Danię (Rasmus Stjerne). Tym samym wynikiem przeciwko tej samej duńskiej drużynie Szkoci wywalczyli brązowe medale Mistrzostw Europy 2013.

W 2014 Murdoch wystąpił po raz trzeci na igrzyskach olimpijskich. Brytyjczycy do rundy finałowej awansowali po pokonaniu Norwegów (Thomas Ulsrud) w meczu barażowym 6:5. Takim samym wynikiem zwyciężyli w półfinale nad Szwedami (Niklas Edin). Szkoci ostatecznie zdobyli tytuły wicemistrzów olimpijskich, w finale ulegli 3:9 Kanadyjczykom (Brad Jacobs). Jest to pierwszy brytyjski medal w curlingu mężczyzn od triumfu podczas ZIO 1924. Źródło: Wikipedia