Dacia Maraini

|nagrody = |commons = Category:Dacia Maraini |wikiźródła = |wikicytaty = |www = }} Dacia Maraini (ur. 13 listopada 1936 w Fiesole) – włoska pisarka.

Była córką księżniczki sycylijskiej Topazii Alliaty di Salaparuty i florenckiego etnologa Fosco Marainiego. W 1938 w ucieczce przed faszystami jej rodzina przeniosła się do Japonii. W latach 1943–1947 byli więzieni w tamtejszym obozie koncentracyjnym. Po wojnie wrócili do Włoch i zamieszkali w Bagheria.

Wkrótce potem jej rodzice się rozstali, a ojciec przeniósł się do Rzymu. W wieku osiemnastu lat Maraini dołączyła do niego.

Poślubiła mediolańskiego malarza Lucio Pozziego, ale po czterech latach rozstali się. Od 1962 do 1983 jej partnerem był Alberto Moravia.

W 1973 była współzałożycielką ''Teatro della Maddalena''. Otrzymała nagrody Formentor Prize za książkę ''L'età del malessere'' (1963), za ''Premio Fregene'' za ''Isolinę'' (1985), ''Premio Campiello'' za ''Długie życie Marianny Ucria'' (1990) oraz Premio Strega za ''Buio''. Źródło: Wikipedia