Quintus Curtius Rufus

| tür = Biyografi, tarih | akım = Latin edebiyatının gümüş çağı | konu = Büyük İskender'in hayatı ve dönemi | önemli_eser = ''Histories of Alexander the Great'' }} Quintus Curtius Rufus (d. 1. yüzyıl), Romalı tarihçiydi. Yüksek olasılıkla 1. yüzyılda kaleme alınmış, Büyük İskender hakkında günümüze ulaşan tek Latin monografisi olan ''Historiae Alexandri Magni''" (Büyük İskender Tarihi), ya da tam adıyla "''Historiarum Alexandri Magni Macedonis Libri Qui Supersunt''" eserinin yazarıdır. El yazmalarında geçen bilgiler dışında, Curtius Rufus’un kendisine ve hayatına dair neredeyse hiçbir bilgi bulunmamaktadır. Ancak edebi benzerlikler, dil ve üslup özellikleri ile metinlerden çıkarılan bilgiler, onun MS. 1. yüzyılda yaşamış olduğunu ve eserin muhtemelen İmparator Claudius döneminin başlarında yazıldığını düşündürmektedir. Bununla birlikte, kendisi hakkında bu bilgi eksikliği, filologların Curtius'un tarihi kişiliği hakkında çeşitli teoriler öne sürmesine yol açmıştır.

''Historiae'' on kitaptan oluşur; ancak 1. ve 2. kitaplar, 3. ve 6. kitapların başlangıç kısımları, 5. kitabın sonu ile 10. kitabın bazı bölümleri kayıptır. İlk iki kitap muhtemelen yazarın otobiyografik bazı bilgilerin yanı sıra genel bir yöntemsel açıklama da içeriyordu. Curtius Rufus eserini oluştururken büyük özen göstermiştir: Yapıt, paralel iki beşli bölüm (pentad) olarak yapılandırılmıştır. İlk beşli muhtemelen (kaybolmuş olan) 5. kitabın sonunda III. Darius’un (MÖ. 336-331) ölümü ve muhtemelen onun karakterine dair kısa bir değerlendirme ile sonlanıyordu. İkinci beşli ise 10. kitabın sonunda İskender’in ölümü, kısa bir takdir, haleflik mücadelesinin başlangıcı ve naaşının akıbeti ile sona ermektedir. Ayrıca her bir kitap, mümkün olduğunca dramatik bir final ile son bulmaktadır (örneğin, 4. kitap Gaugamela’da Darius’un yenilgisiyle, 6. kitap ise Philotas’ın idamıyla kapanır). Yukarıdaki bilgiler Wikipedia'dan alınmıştır