Ανδρέας Μιαούλης

| τόπος_γέννησης = Ύδρα, Εγιαλέτι του Αρχιπελάγους, Οθωμανική Αυτοκρατορία | ημερομηνία_θανάτου = | τόπος_θανάτου = Πειραιάς, Αττικοβοιωτία, Βασίλειο της Ελλάδας | εθνότητα = Έλληνας | υπηκοότητα = Οθωμανική Αυτοκρατορία
Βασίλειο της Ελλάδας | επάγγελμα = Πλοιοκτήτης
Έμπορος | πολιτικό_κόμμα = Αγγλικό κόμμα | βραβεύσεις = Τάγμα του Σωτήρος | αξίωμα = Σύμβουλος της Επικρατείας | έναρξη = 1834 | λήξη = 11 Ιουνίου 1835 | πρωθυπουργός = Ιωσήφ Λουδοβίκος Άρμανσπεργκ | μονάρχης = Όθων | αξίωμα2 = Μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας | έναρξη2 = 14 Αυγούστου 1829 | λήξη2 = 18 Οκτωβρίου 1829 | πρόεδρος2 = Γεώργιος Σισίνης | κυβερνήτης2 = Ιωάννης Καποδίστριας | όνομα γέννησης = Ανδρέας Βώκος | παιδιά = Δημήτριος Μιαούλης
Αντώνιος Μιαούλης
Ιωάννης Μιαούλης
Αθανάσιος Μιαούλης
Εμμανουήλ Μιαούλης
Νικόλαος Μιαούλης
Μαρία Μιαούλη | υπογραφή = | κλάδος = Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό | βαθμός = Ναύαρχος | μάχες = Ελληνική Επανάσταση του 1821 *Ναυμαχία της Πάτρας *Ναυμαχία των Σπετσών *Ναυμαχία της Σάμου *Ναυμαχία του Γέροντα *Ναυμαχία της Μεθώνης *Ναυμαχία του κάβο Μπαμπά }}

Ο Ανδρέας Μιαούλης (Ύδρα, 20 Μαΐου 1769 – Πειραιάς, 11 Ιουνίου 1835) ήταν Έλληνας καραβοκύρης, πολιτικός και ναύαρχος, που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και στη μετέπειτα πολιτική ζωή του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία αποκτώντας σημαντική περιουσία, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού στόλου, συμμετέχοντας με επιτυχία σε πλήθος ναυμαχιών. Αρχικά ανέλαβε την αρχηγία του στόλου της Ύδρας και εν συνεχεία την αρχηγία του ελληνικού στόλου. Υπό τη διοίκησή του ο ελληνικός στόλος συμμετείχε νικηφόρα στις ναυμαχίες των Πατρών, των Σπετσών, της Σάμου, του Γέροντα, της Μεθώνης και του κάβο Μπαμπά, ενώ ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η συμβολή του στον εφοδιασμό της πόλεως του Μεσολογγίου κατά την πολιορκία της τελευταίας. Το 1827, και με αφορμή την επικείμενη αντικατάστασή του από τον Βρετανό ναύαρχο Κόχραν, υπέβαλε την παραίτησή του από την αρχηγία του στόλου.

Με την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια ανέλαβε, για δεύτερη φορά, την αρχηγία του ελληνικού στόλου, συνεισφέροντας σημαντικά στην πάταξη της πειρατείας στο Αιγαίο. Εν συνεχεία όμως, ήρθε σε ρήξη με τον Καποδίστρια, παραιτήθηκε από τη θέση του γερουσιαστή και προσχώρησε στην αντιπολίτευση, η οποία είχε συγκεντρωθεί στην Ύδρα. Τον Ιούλιο του 1831, επικεφαλής μικρού στρατιωτικού σώματος αποβιβάστηκε στον Πόρο, καταλαμβάνοντας μέρος του μικρού ελληνικού στόλου και ανατινάζοντας, την 1η Αυγούστου 1831, και ύστερα από σύγκρουση με ρωσικές δυνάμεις, τη φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα». Για την αμφιλεγόμενη αυτή πράξη του, έχει επικριθεί από συγχρόνους του, αλλά και από την ιστοριογραφία. Πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ωστόσο, εκείνες τις ημέρες κατέκριναν την στάση του Ι. Καποδίστρια και δόξαζαν την πράξη των επαναστατών που έκαψαν τα ελληνικά πολεμικά στον Πόρο ως ηρωική πράξη αντίστασης - όπως αναφέρει ο Έλληνας αξιωματικός του Ρωσικού στόλου Κωνσταντίνος Μπάζιλι, ο οποίος εκείνες τις ημέρες βρισκόταν μαζί με τις ρωσικές ναυτικές δυνάμεις κοντά στην Καλαμάτα, καταπολεμώντας τους Μανιάτες επαναστάτες κατά του Καποδίστρια (Константин Михайлович Базили, «Архипелаг и Греция в 1830 и 1831 годах», 1834 г.). Κατά τον Δ. Φωτιάδη, όμως (Δημητρης Φωτιάδης,Ιστορία του 21, ΜΕΛΙΣΣΑ 1971,τ.Γ,σ.238-239), ο ίδιος Μιαουλής στα γηρατειά του λυπόταν για την πράξη του, λέγοντας ότι ο δολοπλόκος Μαυροκορδάτος κατάφερε να πετύχει, ώστε εγώ ο ίδιος έκαψα το σπίτι μου.

Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια επιλέχθηκε από τη βαυαρική Αυλή ως ένας από τους τρεις Έλληνες που θα παρέδιδαν το στέμμα και το σχετικό ψήφισμα στον νεαρό τότε Όθωνα, μαζί με τους Δημήτριο Πλαπούτα και Κωνσταντίνο Μπότσαρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ανέλαβε διάφορα αξιώματα στην οθωνική κυβέρνηση (αρχηγός του ναυτικού διευθυντηρίου, γενικός επιθεωρητής του στόλου, Σύμβουλος της Επικρατείας).

Απεβίωσε στον Πειραιά, και ενταφιάστηκε στη σημερινή Ακτή Μιαούλη. Υπήρξε ο γενάρχης των Μιαούληδων, πολυάριθμα μέλη των οποίων διετέλεσαν αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και πολιτικοί, με σημαντικότερο τον γιο του, Αθανάσιο Μιαούλη, που διετέλεσε πρωθυπουργός του ελληνικού κράτους.

Η προσφορά του τιμάται κάθε χρόνο στα Μιαούλεια, φεστιβάλ το οποίο είναι αφιερωμένο στη στρατιωτική δράση του κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων (1821-1827). Παρέχεται από τη Wikipedia