Γεώργιος Διδασκάλου

Ο Γεώργιος Διδασκάλου ήταν Έλληνας γιατρός, που ανέπτυξε σημαντική δράση τη περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Γεννήθηκε το 1880 στα Γιαννιτσά της Μακεδονίας, γιος του δημογέροντα της πόλης, Μήτου (Δημητρίου) Διδασκάλου. Είχε δύο αδέλφια, τον μακεδονομάχο Χρήστο Διδασκάλου και την Μαρία Διδασκάλου-Ρεβυθιάδη. Αφού τελείωσε τις σχολικές υποχρεώσεις στη πατρίδα του, σπούδασε ιατρική με υποτροφία, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του στην Αθήνα, τα μέλη της ΕΜΕΟ απειλούσαν συστηματικά τον αδελφό του Χρήστο, να τον αποσύρει από τις σπουδές του, και όταν εκείνος αρνήθηκε, αυτοί κατέστρεψαν τη κτηματική περιουσία των αδελφών, προκαλώντας τους οικονομική καταστροφή.

Μετά τις σπουδές του, ο Γεώργιος Διδασκάλου νυμφεύθηκε το 1902 στο Μοναστήρι την Μαρία Κ. Ζιέζιου και επέστρεψε στα Γιαννιτσά, όπου, κατά τη διάρκεια του Αγώνα, προσέφερε τις υπηρεσίες του ως γιατρός στους άνδρες των διαφόρων σωμάτων της λίμνης, ενώ παράλληλα έσωζε και τον πάσχοντα από ελονοσία πληθυσμό της περιοχής. Στις 14 Μαΐου 1906 ιδρύεται η Αδελφότητα της πόλης «Ομόνοια», της οποίας ο Διδασκάλου χρημάτισε 1ος πρόεδρος.

Το 1908, λόγω των απειλών που δεχόταν από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, αναγκάστηκε να καταφύγει στο Νυμφαίο Φλώρινας, όπου συνέχισε το έργο του. Εκεί, φιλοξένησε στο σπίτι του και την επίσης κυνηγημένη από κομιτατζήδες δασκάλα Δήμητρα Μίγγα-Κασάπη. Το 1914-1916 διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας Γιαννιτσών. Έπειτα μετακινήθηκε στο Αμύνταιο, όπου και απεβίωσε το 1928, έχοντας αποκτήσει παιδιά και εγγόνια. Παρέχεται από τη Wikipedia