Βασίλειος Αντωνιάδης

Ο Βασίλειος Αντωνιάδης (1851-1932) ήταν Μικρασιάτης Έλληνας πανεπιστημιακός καθηγητής της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας.

Ο Αντωνιάδης γεννήθηκε στο Ιντζέ Σου της Καππαδοκίας και μαθήτευσε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη και κατόπιν στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Ως υπότροφος της δεύτερης παρακολούθησε θεολογικά και φιλοσοφικά μαθήματα στα γερμανικά Πανεπιστήμια της Χαϊδελβέργης και της Γοττίγγης. Το έργο του ''Περί της ανθρωπολογίας του απολογητού, φιλοσόφου και μάρτυρος Ιουστίνου'', γραμμένο στα λατινικά, βραβεύθηκε από το Πανεπιστήμιο της Γοττίγγης. Μετά ο Βασίλειος Αντωνιάδης δίδαξε θεολογία και φιλοσοφία στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, από το 1885 έως το 1888.

Στη συνέχεια πήρε διδακτορικό στη φιλοσοφία με τη διατριβή του ''Die Staatslehre des Thomas von Aquin'' (1890) και διδακτορικό στη θεολογία από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Επιστρέφοντας στην Κωνσταντινούπολη μετά το πέρας των σπουδών του, έγινε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, μέχρι το 1928. Απεβίωσε στην Αθήνα, όπου είχε εγκατασταθεί για την έκδοση έργων του, σε ηλικία 81 ετών. Μερικά έργα του είναι τα εξής:

* ''Εγχειρίδιον Ιστορίας της Φιλοσοφίας'' (3 τόμοι), Αθήναι 1909, 1929, 1930 * ''Εγχειρίδιον κατά Χριστόν Ηθικής'' (2 τόμοι), Κωνσταντινούπολη 1927 * ''Εγχειρίδιον εισαγωγής εις τας Αγίας Γραφάς'' (2 τόμοι), 1937 Παρέχεται από τη Wikipedia