Φορτούνα

Στην Θρησκεία στην αρχαία Ρώμη η Φορτούνα ήταν θεά και προσωποποίηση της Τύχης, ο συγγραφέας της μετέπειτα αρχαιότητας Βοήθιος διατήρησε την δημοφιλία της ολόκληρο τον Μεσαίωνα μέχρι την Αναγέννηση. Η παράσταση της συχνά με δεμένα μάτια ανταποκρίνεται στην συμβολή της καθημερινά στην κοινωνική ζωή, ανταποκρινόταν στην λαϊκή άποψη που επικρατούσε ότι ''"η τύχη είναι τυφλή"''. Η Φορτούνα απεικονίζεται να κρατάει στο ένα της χέρι ένα πηδάλιο πλοίου το οποίο έμεινε γνωστό κατόπιν ως ''"ο τροχός της τύχης"'', ο πρώτος που το κατέγραψε ήταν ο Μάρκος Τύλλιος Κικέρων. Η δυστυχία ωστόσο επέρχεται από την ίδια θεά με τον ίδιο ή και πιο εύκολο τρόπο σε σχέση με την τύχη, για αυτό συνδέεται πολλές φορές με την θεά της δικαιοσύνης Γιουστίτια, με μόνη διαφορά ότι η Φορτούνα δεν κρατούσε ισορροπία. Οι Γάιος Καίσαρας και Λεύκιος Καίσαρας εγγονοί και διάδοχοι του Οκταβιανού Αύγουστου πέθαναν πολύ πρόωρα. Ο θάνατος τους χρεώθηκε στην Φορτούνα ως Ειμαρμένη, πολλές φορές ήταν γνωστή ως ''"Αυτοματία"''. Παρέχεται από τη Wikipedia